يارانAmAmزمان

مقام معظم رهبري در سال‌هاي اخير در سخنان خود بارها بر مساله «اقتصاد» و «جنگ اقتصادي» كه دشمنان در راستاي مقابله با پيشرفت‌هاي جمهوري اسلامي ايران در پيش گرفته‌اند، تاكيد كرده و راهكارهاي مقابله با آن را نيز بارها گوشزد كرده‌اند و حتي در نامگذاري‌هاي‌شان براي سال‌ها نيز اين موضوع را مدنظر قرار داده‌اند، به نحوي كه مشاهده مي‌كنيم در سال‌هاي اخير سالي را به عنوان سال حركت به سمت اصلاح الگوي مصرف، سال بعد از آن همت مضاعف، كار مضاعف. و پس از آن را سال جهاد اقتصادي و امسال را به نام سال توليد ملي، حمايت از كار و سرمايه‌ ايراني نامگذاري كردند.

اقتصاددانان در تعريف اقتصاد مقاومتي مي‌گويند اقتصاد مقاومتي در رويارويي و تقابل با اقتصاد وابسته و مصرف‌كننده قرار مي‌گيرد،‌ منفعل نيست و در مقابل اهداف اقتصادي سلطه ايستادگي مي‌كند، سعي در تغيير ساختارهاي اقتصادي موجود و بومي‌سازي آن براساس جهان‌بيني و اهداف دارد.

 اقتصاد مقاومتي يعني تشخيص حوزه‌هاي فشار و متعاقبا تلاش براي كنترل و بي‌اثر كردن آنها و در شرايط آرماني تلاش براي تبديل اين فشارها به فرصت است. اقتصاد مقاومتي در راستاي كاهش وابستگي‌ها و تاكيد روي مزيت‌هاي توليد داخل و تلاش بر خوداتكايي است.

با توجه به اين موضوع و تاكيدات مقام معظم رهبري بر مقوله اقتصاد مقاومتي به خصوص در ديداري كه با جمعي از محققان، پژوهشگران، متخصصان و نوآوران در عرصه علم و فناوري و همچنين ديدار با كارگزاران نظام در ماه مبارك رمضان داشتند در گزارش پيش رو تلاش كرده‌ايم مروري بر سخنان ايشان بر بحث اقتصاد مقاومتي داشته باشيم.

  حضرت آيت الله خامنه اي در ديدار جمعي از محققان، پژوهشگران، متخصصان و نوآوران در عرصه علم و فناوري، و مسئولان شركت هاي دانش بنيان و پارك هاي علم و فناوري در 8 مرداد با بيان اين‌كه يكي از راه‌هاي عبور از مقطع حساس و سرنوشت ساز كنوني ، جدي گرفتن اقتصاد مقاومتي است تأكيد كردند: اقتصاد مقاومتي يك شعار نيست، بلكه يك واقعيتي است كه مي بايست محقق شود.

 ايشان فرمودند: اين كه ما عرض كرديم «اقتصاد مقاومتى»، اين يك شعار نيست؛ اين يك واقعيت است. كشور دارد پيشرفت مي‌كند. ما افقهاى بسيار بلند و نويدبخشى را در مقابل خودمان مشاهده مي‌كنيم. خب، بديهى است كه حركت به سمت اين افق‌ها، معارض‌ها و معارضه‌‌‌هائى هم دارد. بعضى از اين معارضه‌‌‌ها انگيزه‌‌‌هاى اقتصادى دارد، بعضى انگيزه‌‌‌هاى سياسى دارد؛ بعضى منطقه‌‌‌اى است، بعضى بين‌‌‌المللى است. اين معارضه‌‌‌ها در مواردى هم منتهى مي‌شود به همين فشارهاى گوناگونى كه مشاهده مي‌كنيد؛ فشارهاى سياسى،تحريم ، غير تحريم، فشارهاى تبليغاتى - اينها هست - ليكن در لابه‌‌‌لاى اين مشكلات، در وسط اين خارها، گام‌هاى استوار و همت‌ها و تصميم‌هايى هم وجود دارد كه بناست از وسط اين خارها عبور كند و خودش را به آن نقطه‌‌‌ى مورد نظر برساند؛ وضع كشور الان اينجورى است.

رهبر معظم انقلاب اسلامي در ديدار با كارگزاران نظام در 5 مرداد سال جاري نيز با اشاره به اهميت اقتصاد مقاومتي به تبيين ازكان اين موضوع پرداختند.

حضرت آيت الله خامنه‌‌اي در جمع كارگزاران نظام فرمودند: ما چند سال پيش «اقتصاد مقاومتى» را مطرح كرديم. همه‌ى كسانى كه ناظر مسائل گوناگون بودند، مي‌توانستند حدس بزنند كه هدف دشمن، فشار اقتصادى بر كشور است. معلوم بود و طراحى‌ها نشان مي‌داد كه اينها مي‌خواهند، بر روى اقتصاد كشور متمركز شوند.

اقتصاد كشور ما براى آنها نقطه‌ى مهمى است. هدف دشمن اين بود كه بر روى اقتصاد متمركز شود، به رشد ملى لطمه بزند، به اشتغال لطمه بزند، طبعاً رفاه ملى دچار اختلال و خطر شود، مردم دچار مشكل شوند، دلزده بشوند، از نظام اسلامى جدا شوند؛ هدف فشار اقتصادى دشمن اين است، و اين محسوس بود؛ اين را انسان ميتوانست مشاهده كند.

 
مسئله‌ى اقتصاد مهم است؛ اقتصاد مقاومتى مهم است. البته اقتصاد مقاومتى الزاماتى دارد. مردمى كردن اقتصاد، جزو الزامات اقتصاد مقاومتى است. اين سياست‌هاى اصل ۴۴ كه اعلام شد، مي‌تواند يك تحول به وجود بياورد؛ و اين كار بايد انجام بگيرد. البته كارهائى انجام گرفته و تلاش‌هاى بيشترى بايد بشود. بخش خصوصى را بايد توانمند كرد؛ هم به فعاليت اقتصادى تشويق بشوند، هم سيستم بانكى كشور، دستگاه‌هاى دولتى كشور و دستگاه‌هائى كه مي‌توانند كمك كنند - مثل قوه‌ى مقننه و قوه‌ى قضائيه - كمك كنند كه مردم وارد ميدان اقتصاد شوند. كاهش وابستگي به صنعت نفت يكى ديگر از الزامات اقتصاد مقاومتى است. اين وابستگى، ميراث شوم صد ساله‌ى ماست. ما اگر بتوانيم از همين فرصت كه امروز وجود دارد، استفاده كنيم و تلاش كنيم نفت را با فعاليت‌هاى اقتصادىِ درآمدزاى ديگرى جايگزين كنيم، بزرگترين حركت مهم را در زمينه‌ى اقتصاد انجام داده‌ايم. امروز صنايع دانش‌بنيان از جمله‌ى كارهائى است كه ميتواند اين خلأ را تا ميزان زيادى پر كند. ظرفيتهاى گوناگونى در كشور وجود دارد كه ميتواند اين خلأ را پر كند. همت را بر اين بگماريم؛ برويم به سمت اين كه هرچه ممكن است، وابستگى خودمان را كم كنيم.

 مسئله‌ى مديريت مصرف، يكى از اركان اقتصاد مقاومتى است؛ يعنى مصرف متعادل و پرهيز از اسراف و تبذير. هم دستگاه‌هاى دولتى، هم دستگاه‌هاى غير دولتى، هم آحاد مردم و خانواده‌ها بايد به اين مسئله توجه كنند؛ كه اين واقعاً جهاد است. امروز پرهيز از اسراف و ملاحظه‌ى تعادل در مصرف، بلاشك در مقابل دشمن يك حركت جهادى است؛ انسان مي‌تواند ادعا كند كه اين اجر جهاد فى‌سبيل‌اللّه‌ را دارد.

 
يك بُعد ديگرِ اين مسئله‌ى تعادل در مصرف و مديريت مصرف اين است كه ما از توليد داخلى استفاده كنيم؛ اين را همه‌ى دستگاه‌هاى دولتى توجه داشته باشند - دستگاه‌هاى حاكميتى، مربوط به قواى سه‌گانه - سعى كنند هيچ توليد غير ايرانى را مصرف نكنند؛ همت را بر اين بگمارند. آحاد مردم هم مصرف توليد داخلي را بر مصرف كالاهايى با مارك‌هاى معروف خارجى - كه بعضى فقط براى نام و نشان، براى پز دادن، براى خودنمائى كردن، در زمينه‌هاى مختلف دنبال مارك‌هاى خارجى مي‌روند - ترجيح بدهند. خود مردم راه مصرف كالاهاى خارجى را ببندند.

 به نظر ما طرح‌هاى «اقتصاد مقاومتى» جواب مي‌دهد. همين مسئله‌ى سهميه‌بندى بنزين كه اشاره كردند، جواب داد. اگر چنانچه بنزين سهميه‌بندى نمي‌شد، امروز مصرف بنزين ما از صد ميليون ليتر در روز بالاتر مي‌رفت. توانستند اين را كنترل كنند؛ كه خب، امروز در يك حد خيلى خوبى هست. حتّى بايد جورى باشد كه هيچ به بيرون نيازى نباشد، كه الحمدللّه‌ نيست. تحريم بنزين را در برنامه داشتند؛ اقتصاد مقاومتى تحريم بنزين را خنثى كرد. و بقيه‌ى چيزهائى كه مورد نياز كشور است.

 هدفمند كردن يارانه‌ها هم در جهت شكل دادن به اقتصاد ملى است؛ كه اينها مي‌تواند هم رونق ايجاد كند - در توليد، در اشتغال - و هم موجب رفاه شود؛ اينها مايه‌ى رشد توليد كشور، رشد اقتصادى كشور، مايه‌ى اقتدار يك كشور است. با رشد توليد، يك كشور در دنيا اقتدار حقيقى و آبروى بين‌المللى پيدا مي‌كند. اين كار بايستى به انجام برسد.

حركت بر اساس برنامه، يكى از كارهاى اساسى است. تصميمهاى خلق‌الساعه و تغيير مقررات، جزو ضربه‌هائى است كه به «اقتصاد مقاومتى» وارد مي‌شود و به مقاومت ملت ضربه مي‌زند. اين را، هم دولت محترم، هم مجلس محترم بايد توجه داشته باشند؛ نگذارند سياست‌هاى اقتصادى كشور در هر زمانى دچار تذبذب و تغييرهاى بى‌مورد شود.

يك مسئله هم مسئله‌ى وحدت و همبستگى است. در كشور ما خوشبختانه ملت متحدند؛ اين خيلى دستاورد مهمى است؛ از اين بايد صيانت كرد؛ نگذاريم از بين برود. اين اختلافاتى كه گاهى بين مسئولين بروز مي‌كند - كه به سطح رسانه‌ها هم كشيده مي‌شود؛ بيخود، بى‌مورد، بى‌فايده – به اتحاد ملي ضربه مي‌زند. يك عده مي‌شوند طرفدار اين، يك عده هم مي‌شوند طرفدار آن؛ مخالفت كردن، متهم كردن يكديگر؛ يك عده‌اى قوه‌ى مجريه را متهم كنند، يك عده‌اى از آن طرف قوه‌ى مقننه را متهم كنند، يك عده‌اى قوه‌ى قضائيه را متهم كنند، تقصيرها را گردن هم بيندازند؛ اين جزو كارهاى بسيار مضر است و دوستان محترم ما، مسئولان عزيز كشور بدانند كه اين در بين مردم هم هيچگونه آبرو و وجهه‌اى ايجاد نمي‌كند كه ما مشكلات را هى به گردن اين و آن بيندازيم. نه، يك مشكلاتى وجود دارد؛ بايد حل كرد و مي‌توانيم هم حل كنيم؛ ما از حل مشكلاتمان ناتوان نيستيم. همان طور كه عرض كردم، اينها واقعيتهاى كشور است كه دارد به ما نشان مي دهد.

 ايشان همجنين در ماه مبارك دمضان در سال 1389 در جمع كار آفرينان با اشاره به اهميت مقوله ي كار آفريني وارتباط آن با موضوع اقتصاد مقاومتي فرمودند:

متن کامل این بیانیه به شرح زیر است:

یکی دو سالی است که عده ای با عنوان «نقشه راه توسعه و پیشرفت کشور» محمود سریع القلم، مشاور پیشین حسن روحانی را در نقاط مختلف کشور به جمع نخبگان اصلاح طلب و ملی گرا برده و نحوه رسیدن به توسعه و پیشرفت را از زبان وی می شنوند.

در این راستا این بار قرعه فال به نام برگزیدگان سن و سال دار اصلاح طلب و ملی گرای گیلان افتاد تا در 22 اردیبهشت ماه جاری با دعوت بنیاد اندیشه و توسعه گیلان که ظاهرا هنوز مجوزی ندارد، همایشی با عنوان «بررسی توسعه و رشد همه جانبه و متوازن ایران، زمینه ها و موانع تحقق آن» و با سخنرانی محمود سریع القلم و میدان داری عده ای از اساتید دانشگاه گیلان که در جریان فتنه 88  درس خود را پس داده اند؛ برگزار شد.

بهر حال کار نداریم که چگونه؛ چرا و با کدام مجوز همایشی با این حجم نقل و انتقال از سراسر استان آن هم در سالن بانک صادرات برگزار شد. اصلا به ما چه ربطی دارد؟ چرا همش دلواپس می شویم؟ ما باید سرمان به همان دویدن دنبال مجوز گرفتن همایش ها گرم باشد؛ اما اگر حق طبیعی نقد داریم، هرچند که کم سواد هستیم؛ اما نژادی نیستیم، شناسنامه هم داریم.

آقای سریع القلم در این همایش به مانند سایر برنامه ها و مصاحبه های قبلی در زمینه توسعه ایران به مباحثی اشاره کردند که از نگاه ما دانشجویان جوان جای بحث دارد، البته نه بحث سیاسی بلکه فنی و علمی. ای کاش این همایش که با همکاری انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه گیلان برگزار شد، در داخل دانشگاه بود تا ما هم بهره می بردیم. شاید این هم به ما ربطی ندارد!

آقای سریع القلم در یکی از مصاحبه های خود دیدگاهش در مورد انقلاب و انقلابی بودن را اینگونه توضیح می دهد: «من یک فرد انقلابی هستم»؛ یعنی یک فردی است که معقول رفتار می کند، به فکر کشورش هست، از ماشینش آشغال بیرون پرت نمی کند، دوبله پارک نمی کند، اگر ماشینش به یک ماشین پارک شده برخورد کرد، حتما شماره تلفنش را روی برف پاک کن آن ماشین می گذارد و می رود به دلیل این که می خواهد درست رفتار کند، می خواهد منطقی رفتار کند، راستگو باشد، وظایف خود را به خوبی انجام دهد و به کسی که با او تفاوت فکری دارد، احترام بگذارد.

به نظر می رسد این رفتار ها زیاد هم به انقلابی بودن و علت اصلی انقلاب اسلامی ربطی نداشته باشد، هرچند یکی از اهداف انقلاب تعلیم و ترویج فرهنگ تمدن ساز اسلامی است؛ اما این امری زمان بر است؛ چرا که فرهنگ یک شبه و با یک انقلاب زیرو رو نمی شود. فرهنگ درست مقوله ای دراز مدت است که با برنامه ریزی و همت همه یک ملت ساخته می شود و بسیار تقلیل گرایانه و کم لطفی است که جوهر انقلاب اسلامی را بخاطر این مسائل بدانیم؛ در غیر این صورت جناب محمد رضا پهلوی در راستای مدرنیزاسیون ایران و توسعه آن اگر کمی دیگر وقت می داشت از آنجایی که ید طولایی در استفاده از تجربیات جهانی داشت با بهره گیری از مستشاران نروژی، سوئیسی و المانی حداقل تعدادی از رفتارهای شما به عنوان یک فرد انقلابی را در میان مردمان ایران نهادینه می ساخت.

دوستان باسواد بومی و هم استانی مسئله فرهنگ نادرست و هزاران نادرست دیگر که نیاز به افاده روشنفکری و از روخواندن نظریه‌های لیبرالی ندارد. آیا ما واقعا عرضه نظریه پردازی با توجه به ظرفیت های بومی و اسلامی نداریم؟ آیا واقعا مشکلات ما با بین‌المللی شدن حل می شود که آقای دکتر می فرماید: علت‌العلل مسائل و مشکلات ایران را این می‌دانم که کشور ما در سطح مدیریتی، فکری و اجتماعی یک کشور بین‌المللی نیست؛ تا زمانی که بین‌المللی نشویم بسیاری از مسائل ما حل نخواهد شد...

به نظر من 95 درصد تمام کشورهای جهان به یک اصول مشترک و اهداف مشترک رسیده‌اند و اکنون این مواضع مشترک مورد اجماع جهانی است و اگر هنوز به ایران نرسیده است به دلیل فقدان شناخت ما از تحولات بین‌المللی است.

چندین سال است که رهبر این کشور به مانند یک دانشگاهی ریز به ریز لوازمی را که در راه رسیدن به قله های اول جهانی است را، لیست می کنند. کدامین از شماها که دغدغه توسعه دارید برای این راهبردها فکر کردید و قدمی برداشتید. آیا تمدن سازی اسلامی کلان تر و عمیق تر از بحث نخ نما شده توسعه نیست که آقای دکتر زمامداران دیکتاتور و شکمباره دوبی را الگوی توسعه ما معرفی می‌کنند؛ اما همین شیخ محمد اهل دوبی دارای فکر و اندیشه ای بسیار جهانی است.

چرا همواره چشم به دست دیگران داریم؟ کدام یک از دولت ها به مولفه های تمدن سازی که رهبر تاکید دارند، عمل می کنند که اکنون ادعا داریم با الگوی بومی نمی شود توسعه یافت. هنگامی که ایشان می فرمایند: هدف ملت ایران و هدف انقلاب اسلامی، ایجاد یک تمدن نوین اسلامی است؛ .. این تمدن نوین دو بخش دارد: یک بخش، بخش ابزاری است؛ یک بخش دیگر، بخش متنی و اصلی و اساسی است. به هر دو بخش باید رسید. آن بخش ابزاری چیست؟ بخش ابزاری عبارت است از همین ارزش هایی که ما امروز به عنوان پیشرفت کشور مطرح می کنیم. علم، اختراع، صنعت، سیاست، اقتصاد، اقتدار سیاسی و نظامی، اعتبار بین‌المللی، تبلیغ و ابزارهای تبلیغ اینها همه بخش ابزاری تمدن است؛ وسیله است.

البته ما در این بخش در کشور پیشرفت خوبی داشته‌ایم. کارهای زیاد و خوبی شده است؛ هم در زمینه‌ سیاست، هم در زمینه‌ مسائل علمی، هم در زمینه‌ مسائل اجتماعی، هم در زمینه‌ی اختراعات. در بخش ابزاری، با وجود فشارها و تهدیدها و تحریم ها و این چیزها، پیشرفت کشور خوب بوده است؛ اما بخش حقیقی، آن چیزهایی است که متن زندگی ما را تشکیل می دهد که همان سبک زندگی است که عرض کردیم.

این، بخش حقیقی و اصلی تمدن است؛ مثل مسئله‌ خانواده، سبک ازدواج، نوع مسکن، نوع لباس، الگوی مصرف، نوع خوراک، نوع آشپزی، تفریحات، مسئله‌ی خط، مسئله‌ی زبان، مسئله‌ کسب و کار، رفتار ما در محل کار، رفتار ما در دانشگاه، رفتار ما در مدرسه، رفتار ما در فعالیت سیاسی، رفتار ما در ورزش، رفتار ما در رسانه‌ای که در اختیار ماست، رفتار ما با پدر و مادر، رفتار ما با همسر، رفتار ما با فرزند، رفتار ما با رئیس، رفتار ما با مرئوس، رفتار ما با پلیس، رفتار ما با مأمور دولت، سفرهای ما، نظافت و طهارت ما، رفتار ما با دوست، رفتار ما با دشمن، رفتار ما با بیگانه؛ اینها آن بخش های اصلی تمدن است، که متن زندگی انسان است.

آقای دکتر معتقدند، در کشور ما هنوز صحبت از غرب است؛ این در حالی است که غربی در کار نیست؛ غرب به لحاظ اقتصادی به سمت یک اقلیت در جهان حرکت می‌کند. ما شناخت درستی از غرب نداریم؛ این در حالی است که درک ما از جهان فعلی به دوران جنگ سرد بازمی‌گردد و این به خاطر عدم شناخت دستگاه‌های اجرایی، عموم جامعه و بویژه رسانه‌هاست...

کسانی که فقط بولتن می‌خوانند فقط از جهان پیرامون یکسری تصورات دارند؛ بنابراین این رویکرد موجب می‌شود که آنها اطلاعات دقیقی از جهان نداشته باشند. همین امر موجب می‌شود که بر اساس ذهنیت و تصورات خود درباره تحولات جهان امروز پیش‌داوری کنند، نمی دانیم منظورتان از بولتن خواندن چیست؛ اما ما که متهم به کم سوادی هستیم این را هم  ه آن اضافه می کنیم.

فقط چند سوال پیش آمده است؛ جسارتا کدام دولت ها بودند که فقط طی 15 سال گذشته به افغانستان و عراق و لیبی حمله نظامی کردند و میلبیون ها انسان را کشته و آواره کرده اند؟ چه کسانی به تروریست ها پول و اسلحه می دهند که جگر سرباز سوری را جلوی دوربین بخورد؟ شاید غربی های کره مریخ این کارها را انجام می دهند؟ یا شاید هم اینقدر باید تغییر کنیم تا ندانیم کدام طرفمان غرب است کدام شرق؟ ما که نه اما شاید دوستان انجمن اسلامی یادشان رفته باشد که امام بزرگمان در ابتدای حرکت عظیم انقلاب اسلامی در نطق تاریخی خود برابر تصویب چهارم آبان 1343 فرمودند: «امریکا از انگلیس بدتر ، انگلیس از امریکا بدتر؛ شوروی از هر دو بدتر همه از هم بدتر همه از هم پلیدترند لکن امروز سروکار ما  با امریکا است»،  این سخنان کسی است که بولتن نمی خواند؛ بلکه استعمارگری امریکا را با تمام وجود درک می کرد حق توحش گرفتن انها از ایرانیان را می دید.

اکنون شما به ما می گویید که درک درستی از غرب نداریم؟ آقای دکتر هر روز صدای صرفه های ناشی از سلاح های شیمیایی که غرب‌ها به  صدام دادند، بلندتر می شود. آقایان سینه چاک توسعه کشور شما می شنوید؟

سریع القلم در جایی در تاکید بر میزان سن سیاست مداران می فرمایند: وقتی وزیران اتحادیه اروپا از ماشین‌های خود پیاده می‌شوند، نمی‌توانید میان آنها فرد زیر 60 سال پیدا کنید. افرادی مانند هیلاری کلینتون یا داوود اوغلو وزیر امور خارجه ترکیه، از نظر سخن گفتن، احاطه بر مسائل بین‌المللی و دانش، تحسین جهانیان را برانگیخته‌اند. این افراد حقوقدان هستند و بر دانشی که دارند بر مسائل کاملا احاطه دارند.

 البته تجویز های این چنینی برای کسی که می گوید علوم انسانی کشور مربوط به 50 سال گذشته است بعید نیست؛ چرا که باید مخاطبان مسن تر از همان سن علوم انسانی کشور را به وجد آورد. به نظر می رسد دولت یازدهم هم از همین توصیه ها الگو گرفته است. بهرحال جای بسی تشکر است که با سوادان بین المللی را شناختیم! خانم کلینتون که تکلیفش روشن است جناب داوود اوغلو هم که مشاهده کردیم چگونه تحسن جهانیان را برانگیخت و سیاست «صفر کردن مشکلات با همسایگان» را به آدم کشی در سوریه تبدیل کرد جای بسی خوشبختی است که اینان حقوقدان بودند نه سرهنگ!

دکتر در جایی دیگر می گوید: مرتب در رسانه‌ها گفته می‌شود که جهان در حال فروپاشی است؛ در حالی که اطلاعاتی که من در این مقاله ارائه کردم نشان می‌دهد اطلاعاتی که درباره فروپاشی جهان یا دیگر کشورها در رسانه‌ها ارائه می‌شود، بیشتر همان ذهنیت ماست. معتقدم جهان در حال انتقال بزرگ است نه فروپاشی؛ بنابراین ما باید به جهان امروز نگاه واقع‌بینانه داشته باشیم تا توسعه پیدا کنیم…. تصور می کنند که جهان در حال فروپاشی است؛ در حالی که اطلاعاتی که من ارائه کردم نشان می دهد جهان در حال انتقال بزرگ است و شهروندان در اکثر کشورهای دنیا که شامل آفریقا هم می شود، امروز از زندگی بهتری برخوردار هستند.

مشخص نیست این اطلاعات از کجا گرفته می شود البته اگر از شرکت کنندگان در کنفرانس داووس که تلاش دارد به اقتصاد سرمایه داری غرب تنفس مصنوعی برساند؛ گرفته شده باشد، حتما درست است. اما اگر همانگونه که دکتر تاکید دارند بر واقعیت های جهانی نگاهی کنیم، روند دیگری را متوجه می شویم و با کمال تعجب بدهکارترین کشورهای جهان را همان هایی می بینیم که عده ای با سواد به ما می گویند از آنها یاد بگیرید.  راستی کدام کشور بود که دعوای دولت و کنگره  بر سر بدهی های سرسام آورش؛ بزودی به shut down کردن دولت فدرال می انجامید؟ حال شما توصیه می کنید که ما اصول مشترک جهانی تعریف شده این دولت های ورشکسته را دنبال کنیم؟ آقایان روشنفکر شما نظرتان چیست؟ شاید خوب است مثل کبک سرمان را زیر برف کرده و تظاهرات تکراری مردم به فلاکت نشسته دولت های پا به رکاب صندوق بین المللی پول و بانک جهانی را نبینیم؟

بله ما هم معتقدیم که کشورهای حوزه جنوب شرق آسیا و چین پیشرفت کرده اند؛ اما به نظر شما الگوی توسعه بومی نداشته اند؟ پس این حجم عظیم تحقیق و متون در ارتباط با علت های پیشرفت این کشورها چیست؟ اگر تماما الگوی جهانشمول وغربی را پیاده کرده اند پس چرا کشورهای سینه چاک این الگوها در غرب و شرق به جایی نرسیدند؟ آقای دکتر به دانشجویانشان حتما تدریس می کنند که منطقه گرایی نو که حاصل آن پیشرف مناطقی چون آ سه ان است حداقل یکی از ویژگی ها و محرکه های آن پاسخی به جهان شدن و جلوگیری از زیان های آن با استفاده از ظرفیت های بومی و منطقه ای است.

آقای دکتر در مواردی مختلف به مخاطبان اینگونه می گوید که ما تصور می کنیم یک جزیره خاصی هستیم که در این منظومه جهانی زندگی می کنیم؛ در حالی که سرنوشت ما به شدت به این منظومه گره خورده…  اولین نکته این است که فهم مسائل، برنامه ریزی و سیاستگذاری در ایران مستقل از تجربه کشورهای دیگر و مستقل از فهم جهانی نیست. به عبارت دیگر اینگونه نیست که تصور کنیم کشور خاصی هستیم و باید برنامه ریزی ها و سیاست گذاری های خاصی انجام دهیم. می توانیم از کشورهای دیگر بسیار بیاموزیم.ما هم در همین منظومه جهانی زندگی می کنیم.

ایشان به گونه ای القا می کنند که جمهوری اسلامی دور ایران دیوار کشیده و حاضر با تعامل با دنیا نیست، همه با هم تعامل دارند و دنیا گل و بلبل است. واقعیت های جهانی چیست؟ طی 35 سال گذشته به دلیل اینکه ما فقط با آنچه که دیکتاتوری سرمایه داری غرب می گفت مخالفت کردیم مورد انواع توطئه ها، هجوم نظامی، ترور، تحریم و غره قرار گرفیتم. در چند سال گذشته سرمایه مردم ایران در بانک های جهانی به خاطر نخواستن یک کشور ضبط شده است حتی داروهای بیماران ایرانی را تحریم کردند؛ با این وجود شما از شراکت و تعامل همراه با حسن ظن با این استعمارگران سخن می گویید و انقلاب را متهم می کنید که: «در سال دوم انقلاب در ایران، روند بسیار قوی در جهان برای گسترش روابط و همگرایی شروع شد؛ اما در ایران روند بیشتر درون گرایی و فاصله گرفتن از جهان و مبارزه با فکر جهانی شدن بود. به هر حال این روند خطی تاریخی ما بود که کشور به اینجا رسیده و بایستی با همت و تلاش بیشتر اهمیت بین المللی و جهانی شدن را نه تنها در جامعه؛ بلکه در مجموعه حاکمیت متوجه کنیم.» آقایان با انصاف این با واقعیت ها مطابقت دارد؟

جناب دکتر در جایی ادعایی عجیب می کنند که «ایران باید برای ایفای نقش فعال در روابط بین الملل و تقلیل مشکلات اقتصادی  از مدیریت اختلافات منطقه ای به سمت  حل و فصل اختلافات منطقه ای حرکت کند.» آیا جمهوری اسلامی ایران است که اختلافات در این منطقه را مدیریت می کند؟ و یا دشمنان این منطقه و ولد نامشروعشان رژیم صهیونیستی که شما حتی یکبار آن را مانع توسعه و پیشرفت ایران و کشورهای منطقه ندانستید؛ در حالی که می گویید: «این مانع جدی عربستان است؛ به عنوان کسی که تحولات دنیا را به صورت روزانه دنبال می‌کنم غرب را در مقابل ایران نمی‌بینم. بلکه انرژی تقابل با ایران در منطقه خاورمیانه متمرکز شده است. بنابراین لازم است برای مقابله با فعالیت‌های این کشور یک راهکار موثر طراحی شود تا این انرژی منفی مهار شود» نه جناب دکتر عربستان برای ما مانعی نیست؛ بلکه این حکومتگران امریکایی و اسرائیلی عربستان هستند که دشمن پیشرفت اسلام ناب محمدی هستند.

در پایان به شما دوستان اصلاح طلب هم استانی توصیه می کنیم که از این به بعد این گونه همایش ها را در دانشگاه برگزار کنید تا فرصت نقد هم باقی بماند و اگر هم مایلید در جایی دیگر برگزار کنید حداقل دعوت عمومی داشته باشید و به طور صراحت اعلام می‌کنیم که ما حاضریم در هر نقطه و با هر فردی که شما مشخص کنید با تناسب مناظره و مباحثه داشته باشیم.